Dus ik heb een Bucketlist. Je weet wel. Zo’n lijstje met dingen die je allemaal gedaan wilt hebben in je leven. Wat daar ook op staat is alleen naar de bioscoop gaan. Voor mij betekent alleen naar de bioscoop gaan dat je (als het goed is) helemaal at ease bent met jezelf en geen *woord begint met een f* geeft om wat anderen van je denken. Want er wordt veel gedacht over mensen die alleen zijn of alleen dingen doen. Dus daar gaat-ie!

 

“Ik denk ook dat ik dan
vooral bezig ga zijn
met wat andere
mensen van me denken..”

 

 

KAN IK GOED DINGEN ALLEEN DOEN?

Ja! Ik heb altijd al veel dingen goed alleen kunnen doen. Alleen winkelen bijvoorbeeld, I LOVE IT! Snel mijn keuzes maken, snel schakelen van die naar die winkel, gewoon alles lekker een beetje snel. Ik weet niet of enig kind zijn daarmee te maken heeft…Alleen in de stad lunchen vind ik ook echt helemaal geen probleem. Wanneer ik alleen lunch ben ik ook veel beter bezig met mijn eten. Hoe ruikt het, wat is de structuur van het eten, hoe smaakt het? Met vriendinnen is het uiteraard ook supergezellig, don’t get me wrong, maar soms is alleen zijn ook zo fijn! Als die behoefte er is, denk ik ook dat het goed is voor je om dingen alleen te doen.

 

MAAR WAAROM ALLEEN NAAR DE BIOSCOOP

Nou, omdat ik dát dus een dingetje vind. Het geeft me een ongemakkelijk gevoel wanneer ik eraan denk. Ik denk ook dat ik dan vooral bezig ga zijn met wat andere mensen van me denken. Ik hoef denk ik niemand te vertellen dat de maatschappij nou niet bepaald is ingericht op mensen die alleen zijn. En daar moet ik dus echt lak aan hebben. En dat ga ik moeilijk vinden. Daarom wil ik dit.

 

DE VOORBEREIDING

Nou, ik heb dus net een kaartje gereserveerd voor morgen bij de bioscoop. Voor Bridget Jones’s Baby. Voor een vrijdagmiddag een kaartje reserveren. Hm. Volgens mij volstrekt onnodig maar straks staat het bomvol mensen! Dus ik heb gereserveerd. Yesssss! Gaat vast storm lopen daar.

 

HOE IK ME VOEL

Maar hoe ik me voel? Nerveus. Ja echt! Nou ben ik van nature al een stresskipje, maar dit is voor mij wel heel erg uit mijn comfort zone. Daarom staat het ook op mijn bucketlist. Die staat vol met mooie dingen, fijne dingen, maar ook met voor mij lastige dingen en uitdagingen. Maar ik sta nu dus voor de kassa. Het is vrijdagmiddag 15u en ik ben de enige nog zo te zien. De film begint over een half uur. De man achter de kassa en ik lachen hartelijk om mijn gedachte dat het storm zou lopen op een vrijdagmiddag. Ik loop naar binnen en ik zeg tegen de man bij de deur die mijn kaartje controleert dat ik nerveus ben omdat ik voor het eerst alleen naar de bioscoop ga. Hij lacht vriendelijk en zegt dat het allemaal echt mee zal vallen.

 

 

“De pauze valt mee, al
zie ik wel af en toe
mensen zich omdraaien
en naar me kijken.”

 

IN DE LOUNGE

Nou, dit vind ik dus een heerlijk moment, ook alleen blijkbaar. Een half uur voor de film nog een kopje koffie drinken in de lounge van een bioscoop. Rustig even settelen. Ik haat het om gehaast een bioscoop in te rennen wanneer iedereen er al zit en mensen te storen. Dat je op adem moet komen terwijl je een film aan het kijken bent. No way zeg! Ik neem een lekkere cappuccino. Een ouder echtpaar komt ook aan een tafeltje zitten. De dame kijkt zo af en toe naar me. Ik weet niet waarom. Of ze vindt me een lekker wijf of ze vraagt zich af wat ik hier alleen doe. OMG…nog tien minuten…en het wordt drukker en drukker. Daarom wilde ik in de middag gaan. In de hoop dat er weinig mensen waren. Inmiddels ongeveer 30 mensen. Nou, here goes. Ik bestel nog een zakje chips en een cola light. Ik merk wel aan mezelf dat ik meer opensta voor contact met andere mensen wanneer ik alleen ben. Normaal ben je natuurlijk meer met je gezelschap bezig maar nu klets ik gezellig met de man achter de bar en voel ik me op dit punt nog prima en relaxed.

 

IN DE BIOSCOOP

Ik ga naar binnen. Zaal 1. Lekker groot! Jahaaaa, nu beginnen de zenuwen. Dat moment dat je langs de trap de hoek omdraait om de bioscooptrap op te lopen. Het is een chickflick dus de vrouwen die er zijn kletsen druk met elkaar en zitten in groepjes in het midden van de zaal. Heel snel scan ik waar ik kan zitten. Moooooi, de achterste rij stoelen is leeg. Ik ga precies in het midden zitten. En ik wil niemand naast me. Opzouten. In die stemming verkeer ik. Niet heel positief dus. Ik ben nerveus. Mijn hart klopt in mijn keel, ik voel me heel erg ongemakkelijk en mijn ademhaling gaat snel. Zo uit mijn comfortzone dit. Niemand is alleen, just me. Maar mensen kijken niet echt naar me, merk ik. Ik probeer ondertussen mijn ademhaling onder controle te krijgen. Terwijl ik druk met mijn mobiel bezig ben zie ik in mijn ooghoek dat er nog een dame alleen de trap opkomt. Ze gaat een rij voor me iets meer naar rechts zitten. Hoe stoer! Waarom vind ik dit item op mijn bucketlist zo moeilijk?

 

TIJDENS DE FILM

Ok, de lichten gaan uit. Dat vind ik fijn merk ik. Is het iets minder “ik zit hier alleen tadaaaaaaa” weet je wel…Ik zit in een veel te strakke broek, mijn buik klapt zowat, dus ik doe mijn broek los. Pfff, opluchting. Ok, ik heb chips en cola light dus nu even lekker ontspannen. Ik zweet me een ongeluk. Straks ook nog die 10 minuten pauze. Pfff…

Gedurende de film gaat het steeds beter. Ik kom er ook steeds meer in en kan soms ook van de film genieten. De pauze valt mee, al zie ik wel af en toe mensen zich omdraaien en naar me kijken. Of ik ben gewoon heel knap, dat kan natuurlijk ook! De film vind ik trouwens behoorlijk tegenvallen! Wanneer ik na de film buiten sta kom ik er wel achter dat dit grapje me behoorlijk veel energie heeft gekost…

 

 

CONCLUSIE

Ik ben blij dat ik dit van mijn bucketlist heb kunnen afstrepen want dit was iets dat ik gewoon heel spannend vond en echt een keer wilde ervaren. Ik vind dat er echt niet raar op gereageerd wordt door anderen, er wordt alleen zo af en toe eens naar me gekeken. Maar mijn conclusie is dat ik het vooral zélf helemaal niks vind! Dit is echt zó niets voor mij!!! De bioscoop betekent voor mij toch samen, gezelligheid, met mijn Lief en/of met vriendinnen. Ik vind het gewoon echt niet leuk alleen, geniet ook minder van de film en ik vind het gewoon fijn wanneer ik mijn Lief of vriendinnen naast me hoor lachen. Wanneer iets heel tof of een uitdaging lijkt op je bucketlist en je begint eraan, is het ook prima om te bemerken dat het toch jouw ding niet is. Dat is bij jezelf blijven! So been there, done that, maar niet nog een keer!

 

 

 Wat staat er
op jouw bucketlist?

 

HAPPY WEEKEND!

XOXO
Amina

Volg mij: Facebook – Bloglovin’ – Instagram –
Pinterest – Twitter – Youtube

 

Afbeelding header: The Maltings Theatre & Cinema,
Berwick-upon-Tweed in Engeland