De kant van katten die niet mooi is

Ik heb een week vakantie. Vakantie betekent voor mij ultiem genieten van de vrije tijd die ik heb. En ontspannen. Dat kan ik wel willen maar als Lief naar zijn werk is heb ik rekening te houden met de wensen, nukken en buien van Diva Lilly. Thuis liggen katten mooi te zijn op de vensterbank, worden ze graag aangehaald en geven ze lieve miauwtjes…maar buiten? Lees hier hoe ik wanhopig probeer een muis te redden!

VAKANTIE

Dinsdag. De tweede dag van mijn vakantie. Ik word natuurlijk wakker zonder wekker – de beste dagen!!! – en zie Lilly naast me liggen. Ze slaapt nog. Normaal is ze al voor dag en dauw buiten, maar ik merk dat ze met dit vriesweer waar ze op is gebouwd met haar 3-lagen vacht, toch niet al te vaak buiten wil zijn. Ze rekt zich liever nog eens een keer uit en rolt op haar zij. Haar pootje legt ze op mijn hand.

Op een gegeven moment wil ‘La Lilly’ wel naar buiten. Ik stap onder de douche, maak mijn ontbijtje en start de laptop op. Ik loop naar de keuken voor een tweede kop thee en verrast kijk ik naar beneden. Lilly zit gewoon langs de kant van een wandelpaadje heel dicht hier voor ons huis. Ze zit op de koude grond en lijkt iets in de gaten te houden. Ik begin enthousiast foto’s te maken. Hèhè, eindelijk gaat ze niet naar dat kattenverzamelpunt. Dat punt ongeveer 300 meter verderop waar nieuwe huizen gebouwd worden en waar blijkbaar elke dag wel 5 keer een wijkmeeting met elkaar nodig is. Nee, ze laat zich eens lekker van dichtbij zien. Ik kan eindelijk eens zien waar ze zich nou zoal mee bezig houdt buiten. Yay!

HOOFDVERDACHTE DIVA L.

Buiten is ze alert. Haar snorharen staan vol naar voren en haar toet daardoor ook, wat haar nog mooier maakt. Haar oren staan omhoog. Ze ziet er atletischer uit. Hier sloft ze door huis en krijg je vaak een “Wat moet jij dan?”-blik. Maar buiten ben ik echt trots op haar. “Kijk haar dan toch ‘ns! Mooi beessie” hoor ik mezelf denken. En dan zie ik haar door mijn telefoonscherm plots een hoge sprong omhoog maken. Ze landt woest met 1 poot naast iets bruins. PATS! Er schiet een muisje het weggetje op. Van de schrik, want even later zie ik ‘m strompelen van de pijn. “Oh HELP, ze is een muis aan het vermoorden!” Bah, bah, bah. De trots van net maakt even snel weer plaats voor een gevoel van walging. Er schiet van alles door mijn hoofd. Van “het is de natuur” tot aan “ja, maar dit kan toch niet”.  En mijn kritische stemmetje komt natuurlijk ook gelijk weer om de hoek kijken “Hallo Mien, ga je nou echt een lief klein muisje laten lijden? Ja joh, ga lekker door met sporten voor de tv. Kan jou het schelen!” Grmpf. Ik app Lief en stuur hem de foto’s op. Bewijsmateriaal van het plaats delict. Hij reageert niet. “Altijd als je iemand hard nodig hebt!” schreeuwt Kritisch Stemmetje door m’n hoofd.

Eens even kijken. Nee. Hoofdverdachte Diva L. is nog steeds hard bezig geschiedenis te schrijven op haar eigen crimescene dus er moet IETS gebeuren!

Ik ga achter mijn laptop zitten. Ik open Facebook en ga chatten met een blogger-collegaatje die heel veel verstand heeft van katten. Ik neem een besluit en heb plastic handschoenen nodig. Die zijn er natuurlijk niet. Wat dan? Wat dan! Ja! Plastic tassen die ik om mijn handen wikkel. “Kan het nog langzamer? Sneller, sneller, anders hoeft het helemaal niet meer” zegt Stemmetje. In mijn ‘rustige’ vakantie loop ik gestrest de trap af, naar het plaats delict. Lilly kijkt me al verdwaasd aan als ik trap van ons appartement afloop. De moordenaar heeft me nu al gespot. Ik had meer stealth moeten zijn! Dan moet ik nog om de sloot heen naar het stukje waar ze zit. Ze begint al naar me toe te lopen. Neeeeee, blijf daar, anders kan ik het slachtoffer toch niet vinden! Lilly komt alsof er niks aan de hand is vrolijk naar me toe gehuppeld met een lief miauwtje maar ze ziet al snel dat het hommeles is. En die plastic zakken om mijn hand vindt ze maar eng. Wantrouwig neemt ze afstand. Dat vind ik dan weer zielig. Focussen Amina, focussen. “Ok Muis, waar ben je?”

SCHUTKLEUREN

Heb ik de muis gered? Of heb ik ‘m in de sloot gegooid omdat hij al te ver heen was en ik zelf de genadeklap niet kon geven? Om ‘m uit zijn lijden te verlossen? Dat waren wel de scenario’s die ik in mijn hoofd had.

Maar nee. Er is helemaal niets gebeurd. Door de schutkleuren van de muis kon ik ‘m dus niet meer vinden. Over de grond 10 minuten lang loeren met al dat plastic om mijn hand heen. Lilly die nerveus om me heen miauwt omdat ze er niks van snapt. Een buurman die me ziet en uit het raam roept “Gaat alles wel goed buuf?” Eh. Ja. Nee. Deze operatie is mislukt. HOE IS DAT NOU MOGELIJK? IK KAN TOCH WEL EEN KLEIN MUISJE REDDEN?

Nee. Niet dus. Maar hopelijk is de muis wel in vrede gestorven. RIP muisje.

Volg mij: Facebook – Bloglovin’ – Instagram – Pinterest – Twitter – Youtube